Piec kaflowy kiedyś był specyfikacją w rozmaite budynkach. Nie był jednak w stanie ogrzać wszystkich wnętrz, zatem w poszczególnych pomieszczeniach musiały stać odrębne piece kaflowe. Na dole takich pieców były specjalne paleniska, w których rozpalało się drewnem lub węglem.
Piec był wysoki na przynajmniej dwie m, a czasami sięgał aż do sufitu i cały był obłożony kaflami ceramicznymi, które bardzo dobrze się nagrzewały i długo oddawały ciepło. Taka konstrukcja sprawiała, że piec był ciepły nawet wiele godzin po wygaśnięciu w nim płomieni. Piece kaflowe ozdobne stawiane są nawet dzisiaj, przy czym w wielu sytuacjach nie pali się w nich. Raz wyłącznie na jakiś czas można w nich podpalić, ale to stanowi raczej wyłącznie element atrakcji, nie jednakże normalnej eksploatacji takiego pieca. Jeżeli już pragniemy ujrzeć starsze piece tego typu, nadal działające, to trzeba odwiedzić stare domy lub kamienica stworzone przed wojną albo w okresie międzywojennym. Wówczas takie piece były standardem poprawnie w każdym domu. Gwarantowały ciepło na wiele godzin, zwłaszcza nocą, kiedy w czasie mroźnych zim mróz aż trzeszczał na dworze. Przy takim piecu można było w każdej chwili czuć się przyjemnie i ciepło, a przy tym istniała możliwość suszenia na takim piecu owoców czy grzybów, co równie najczęściej wykorzystywały gospodynie domowe. Atmosfera tamtych domów ogrzewanych kaflowymi piecami była w pełni inna, niż dzisiaj, ale na nieszczęście w pomieszczeniach trudniej było utrzymać porządek, bo wokół pieca w każdym momencie było drewno albo węgiel, oraz sypiący się popiół.
Sprawdź: usługi zduńskie mazowieckie.
